konu ne olursa olsun nihai sona gelindiğinde herkesin yeterli seviyede tatmin olup duygularını mutlu olarak ifade edebileceği hissi durum.

türk filmlerinde beklenen sondur. bir dönemin filmlerine bakın hep mutlu sonla biter. bu hep o dönemin zorlukları içerisindeki halka bilinç altından verilen mesajıydı. her ne zorluk olursa olsun mutlaka iyi olacağı şeklinde direnmeye davet ediyordu.

sonraları 80 ihtilali oldu ve hayatımıza televizyon adında bir çocuk daha geldi. bizi, aileyi böldü ve artık içinden ticaret geçen senaryolar izlemeye başladık. mutlu sonlar artık patronların istediği bir şey oldu.

(bkz:patron mutlu son istiyor)

herkesin istediği ama kimsenin ulaşamadığı son. pardon kendini kandıranlar hariç.

mutlu son tamamen bir plasebodur. kendini kandıranların kendince ürettiği bahaneye inanıp gerçeklerle yüzleşmek yerine yarattıkları küçük dünyalarıdır.

evlilik için kullanılan klişe tabir.

yüzlerin güldüğü vicdanların rahat olduğu sonlardır.

genellikle film, dizi veya kitaplarda kalıp halinde duyduğumuz zamanla inancımızı kaybettiğimiz sözcük öbeğidir.