türk filmlerinde beklenen sondur. bir dönemin filmlerine bakın hep mutlu sonla biter. bu hep o dönemin zorlukları içerisindeki halka bilinç altından verilen mesajıydı. her ne zorluk olursa olsun mutlaka iyi olacağı şeklinde direnmeye davet ediyordu.

sonraları 80 ihtilali oldu ve hayatımıza televizyon adında bir çocuk daha geldi. bizi, aileyi böldü ve artık içinden ticaret geçen senaryolar izlemeye başladık. mutlu sonlar artık patronların istediği bir şey oldu.

(bkz:patron mutlu son istiyor)