kimi aile büyüklerinin evlere şenlik şiveleridir. bir de bu büyükler yaşlıysa gülemezsin de kurduğu cümlelere, kızıyorlar çünkü. gülmene de , anlamamana da . uğraşıp didinip ne dediğini anlaman gerek. başaramazsan eğer yandın.

rahmetli dedem de onlardan biriydi. çok acayip bir şivesi vardı, tamamen kendine has, pek çok yöreden ortaya karışık gibi bir şeydi. ve onun ne dediğini anlamadığında sinirlenip " çegit karşımda, aptal cayil " diye gürlerdi.

evlere şenlik şivesinden bir kaç örnek vereyim.

- bene bak o cincili getirimusun
- neyi?
- cincili.
- cincil ne ya?
- ule cincil cincil
- ya valla anlamıyorum cincil ne
- teeebee yerebbim cincil la cincil
meğerse zincir diyormuş.

- ketrın geldu mu
- yoo kimse gelmedi, o kim ki
- kim yau ? kim kim
- ketrın kim
- ketrını tamire verdim getirdiler mu
- ya anne ketrın ne
- su ısıtıcısını diyo ketıl ketıl

- bene bak, yimanumu çağır hele gelsun
- kim hanımı? hangi hanımı ?
- ne hanımı yauv
- çağır dedin ya hangi hanımı diyosun
- tüü nalet gelsun çekil şurdan " yimanuuuum , gel hele çay içek "
arkadaşını çağırıyormuş meğer imanım diyerek.

daha neler neler, ama aramızda hala güldüğümüz cincil efsanesidir, ki böyle yazdığım kadar özet değil, iki tarafta imdat diye bağıracak noktaya gelene kadar sürerdi bu çekişme, o bir türlü anlaşılamayan tek kelime yüzünden.