hiç layık olamadığımızı düşündüğüm bu olağanüstü insanın adını sadece çiklet çiğner gibi çiğnemektir.
"ben atatürk'ü sevmiyorum" ah yavrum sevsinler! senin sevmediğin atatürk kaç cephede savaşırken, geometri kitabı yazdı, altı dil biliyordu, devrimler için ön çalışmalar yapıyordu.
"ben atatürk'ü çok seviyorum" ne güzel! ne yaptı ülke için? düşmanı kovdu!
gerisi? hık, mık!
anlamaya, algılamaya çalışmıyoruz. iki şey öğrenip üzerinden ahkam kesiyoruz. ya yeriyoruz, ya seviyoruz.
sadece "gençliğe hitabe" bile atatürk 'ün öngörüsü ne kadar geniş bir devlet adamı olduğunu anlatmaya işaret iken,okumuyor, öğrenmiyoruz.
ama nefret dilinde de, övgüde de ağzımızı köpürte köpürte adını kullanmayı ihmal etmiyoruz.
dedim ya: seni hiç hak etmiyoruz atam!