ne tuhaf bir alet o, kurup gözlerini yumarsın ve sana doğru gelmeye başlar çocukluğun. yanlızca hisleri içeren bir anımsama. o kaygısız saf mutluluk, hayranlık. müzik kutusu çalmaya devam eder ama o ruh titrek bir alev gibi biraz yaklaşır biraz uzaklaşır. tutmak istersin, biraz daha kalsın istersin ama olmaz, bu sadece bir anımsayıştır, flu. onca yaşanmışlıktan sonra bir daha o saf ruh olamazsın bir dakikalığına bile olsa onun gibi hissedemezsin. kadife kutunun içinde dönen balerine tertemiz bir gülümseme ile bakan çocuğa sen yıllar sonrasından hüzünle gülümsersin.