küçük kardeşim okuldan döner, saç baş dağılmış yaka çanta bir tarafta. kapıda ayakkabısının arkasını pat pat yere vurup gevşeyince havaya fırlatarak çıkarır ve peltek peltek konuşarak " çabuk, çabuk salça ekmek verin çok acıktım " olurdu ilk cümlesi. üstüne bir de sana yağı sürdürürdü ama öyle az buz değil ille kalın bir tabaka olacak şekilde. yağ ve salça istediği yoğunlukta olmamışsa curcuna, bu olmamış demezdi, hemen kendini yere atıp " ne biçim ne biçiiim istemiyooooomm istemiyoom yemiyceeem yemiyceem " diye zırlamaya başlardı.