doğu’da bir köy gördüm
dağların arasında,
öyle mahzun,
çaresiz,kalakalmış.
çıplak kavakları bilehüzünlü
kalemler gibikara saplanmış.
köyün ortasında bir okul
ve tezek sobasıyla
ısınmaya çalışan çocuklar.
bir bıcırık kız,
yanında bir karamuk oğlan.
buz gibi elleriama
gözleri ahu,gözleri ceylan.
adın ne dedim kıza
dedi: benim adım türkan.
oğlan ekledi
benimki desaylan.
dedim;dayan yüreğim dayan.
madem ki bu çocuklar türkan
madem ki bu çocuklar saylan
gelecek onlarındır,gerisi yalan.
değişir bu düzen
döner bu devran.
zülfü livaneli'nin değerli hocamızın ardından yazdığı şiir. yetiştirdiği kardelenler gibi sade ve öz.