can, bedeli olmayan değeri ölçülemeyen insanın özü. yaşam özü. candan vazgeçmek, canına kıymak nasıl bir sınırda yaşanır? bugün üç intihar yaşadı bu ülkede. iki olayda, "evde yemeğimiz yoktu. baba evine geldik" diyen eş ve çocuklar var. son olayda borçlarını liste yapıp intihar eden kişi var.
ekonomimiz çokomelli diyen bir bakanın, çöken ekonomiyi görmediği, duymadığı bir ülke. insanların gün be gün yoksullaştığı bir ülke. açlık sınırında insanların yaşam savaşı verdiği ülkede, canından vazgeçiyor insanlar!
nasıl olur da açlıktan insanlar intihar eder aklim almiyor. sofraya koyduklarimi sorgular oldum artık. bu insanların durumunu bilen akraba, bu raddeye geldiğini gören dostları da mi yok? tamam ekonomi berbat, evet ülkemiz yönetimi dışında herkes bunu biliyor, hissediyor. peki herkes bu kadar mi bencil de bu insanlar ölüme giderken yardım edebilme ihtimalleri yok sayiliyor?
sosyal devlet yok onu da biliyoruz fakat ekmeğinin yarısını paylaşacak insanlar var. burada eksiklik güvenilir ve yeterli ara platform olmayışında. şuncu ya da buncu sayilirmiyim diye dusunmekten manyak oldu insanlık.
ihtiyaç sahibi ile yardım edebilecek olan kişiler arası köprüler artırılmalı. yapay zekadan bahsettiğimiz su cagda dünyanin hic bir yerinde kimse aç kaldığı için hayatını sonlandirmamali.
altında kesin fetö parmağı olan intiharlardır. yoksa hane gelirlerinin 3 kat arttığı, enflasyonun her ay düştüğü, süper über devletler kategorisindeki ülkemde insanla niye intihar etsin ki?
işte hep komplo bunlar...
(bkz: a haber)
deneme
sunshine
kampçıbebek
meseli
yolu olmayan yerde evi olan