telefon, bilgisayar ve diğerleri hayatımıza girdiğinden beri yaratıcılıklarını kaybeden çocuklar, ne yazık ki oyun kurmayı ve hatta hayal kurmayı bile unuttular.
oyuncakları olsa bile kısa bir süre bakıp, ilgilerini kaybediyorlar. asla oyun kurup, oynayamıyorlar.
geçenlerde arkadaşımın küçük kızı bebeği ile geldi. bir bebekte benim için getirmiş.
hadi oynayalım, oynayalım!
"merhaba, nasılsın?" dedim onun bebeğine, kendi bebeğimle.
ayni soru geri geldi.
"bugün ne yapmak istersin"
"bugün ne yapmak istersin"
aslı monolog olan bir diyalog sürdü kısa bir süre aramızda. hemen sıkıldı. annesinin telefonunu alıp, oyun oynamaya başladı.
çocukların oyun, paylaşım, bilgisayar veya telefon saatlerini dengelemediğimiz sürece, kopup gidiyorlar hayallerinden ve hayatlardan.