anlaşıldığından çok daha fazlasını anlattığını düşündüğüm bir eser. romanını okumadım, ancak filmi kesinlikle bana göre underrated.

sevgili chuck palahniuk tarafından yazılan roman david fincher tarafından filmleştirilmiş.

kişisel bir psikolojik problemi "cool" bir imaj yaratarak aktarması, erkek(!) çocuklarının özeneceği karakterler sergilemesi ve benzeri özenilecek unsurların etkinliği, ekran karşısındaki toplum üzerinde bile kendini göstermiş ve film, hakettiği kadar olmasa da bir değer görmüş.

filmdeki bu etkileyici unsurların da aslında, yine filme konu olan toplum üzerindeki etkilerini, toplumsal psikoloji ve kitle hareketleri ile bağdaştırarak yorumlamak daha sağlıklı bir bakış açısı gibi.

yani: film çok cool; ağzı, burnu kan içinde hala gülüyo...
bitane deli adam var, efsane yakışıklı bi kişiliği var... diye değil de, biraz daha genel bir çerçeveden izlemek gerek.

insanın kendi sınırlarını kendinin yarattığını anlatan ve bunu yine kendiyle dövüşerek yenen tyler durden'ın hikayesi.
sözlüğü biraz da bu filme benzetiyorum ben işim değilim, ben giydiğim elbise tuttuğum takım veya bana yaftalanan bir kimlik değilim.
sadece benim.

izlemeyenler varsa çok şey kaçırmadan bulup izleyin .


kısa özeti

(bkz:kadın sözlüğünün fight club olması)
kendi içinde birbirini dövüp dışarıya tek yumruk olan kadınların yeriydik. hala öyle gözüküyor.