eylülle birlikte havalar yavaş yavaş değişmeye başladı. sabah akşam yaşanan serinlik, okulların açılması hep bu mevsime denk geliyor.
yazlıklar boşalıyor, şen kahkahalı akşamlardan, derin sessizliklere bürünüyor tatil beldeleri.
şehirler farklı mı? hayır! balkon sohbetleri, açık camlardan süzülen müzik sesleri susuyor yavaş yavaş.
herkes içeri çekiliyor, kabuğuna çekilir gibi.
çocuk parkları, ağaçlık alanlar daha boş, daha ıssız.
salıncaklar rüzgarla sallanıyor artık.
evet! geldi işte! sonbahar!

kışın geliyor oluşunun habercisidir. hüzünlüdür. dökülen her yaprak, sararan doğa insana "kendine gel" mesajı verir sanki.. bir yaz insanı olarak aşığıyım diyemem ama yine de içten içe severim sonbaharı, besler beni...

he birde teomanın en sevdiğim şarkısıdır.

en en en sevdiğim mevsimdir. doğanın rengarenk renk cümbüşü yaşıyor olması hüzünden ziyade coşku oluşturur bende.

biraz romantik, biraz yalnızlık, biraz melankoli..