hakkında yapılan bütün tasvirlerin çöp kadar değeri olmayan olgu.

tanrının ve ölümden sonraki yaşamın zamandan bağımsız olması gerekir. zaman ve mekan; içinde bulunduğumuz evrenin, üzerine inşa edildiği kuralların sonucudur. henüz zamanın ve mekanın tam olarak ne anlama geldiği noktasında bile soru işaretleri varken tanrının ölümden sonra bizlere vaadettiği cenneti, zaman ve 3 boyutlu mekan algımız dahilinde tasvir etmeye çalışıyoruz çaresizce. dolayısıyla; cennet ve cehennem gibi, bizim evrenimize ait kurallara bağımlı olma zorunluluğu bulunmayan kavramları kendi mental bütçemizin bize kazandırdığı, bazı konularda ciddi anlamda kısıtlı imkanlarla değerlendirip betimlemeye çalışmamız biraz kendi kendimizi eğlendirmek oluyor gibi.
tanrının cehennemi tasvir ederken "ateş" kelimesini kullanmasını, insan imgeleminin ötesindeki bir şeyi zihnimizde canlandırabilmemiz ve "ateş'i" isteyip istememeye karar verme noktasında bize kolaylık olmasına bağlıyorum. yoksa tanrının ateş'ten kastının oksijenin ekzotermik reaksiyonları sonucu ortaya çıkan alev olduğunu düşünmüyorum.

sonuç olarak; benim anladığıma ve yorumuma göre cennet ışık ve cehennem ateştir. fakat ışık ve ateş kelime anlamları dışında, "arzulanan ve sakınılan" manalarına gelir.

ırmaklarından şarap akan yeşil bir bahçe değildir. arzulanan her şey cennettir ve sakınılan her şey cehennem.

islamiyette sonraki yaşamda bulunduğuna inanılan ve kutsal sayılan mekan.
(bkz:cehennem)

sanılan bir yaşam şeklidir. genel cennet anlayışı konfor alanının diğer adıdır. beyin algısı dışındaki her şey cehennemle ilgilidir. beynin konfor alanı dışındaki her şey sizi yakar.
ilacı kabul ve kendine teslimiyettir.