hayali bile uzağa düşen ama bir gün ışığı göreceğimi umduğum şey.

hayatı boyunca sınavlar için bile sabahlamamış biri olarak gece uykusunun bendeki yerini anlatamam.
hamileliğin ortalarında başlayan nefes alma zorluğu ve sonrasında taşınan yükün vermiş olduğu yatamama, yattığı yerden kalkamama uykusuzlukları doğum ile birlikte zirveye ulaştı.
ilk zamanlar zombi gibi hep uyanık, sonra emzirme aralıkları için en fazla iki saat, hastaysa hiç. böyle bir iki sene.
sonra emzirme sürecini sonlandırma. ah uyuyacağım artık hevesi! ama bu seferde tuvalet alışkanlığı süreci... gece milyon kez aman kaçırmasın, aman ah kaçırması bir şey değilde ya üşürse uyanıklığı.
uzun zamandır hep uyandığım.
ama öyle uykum var ki. hep var. hep uykum var.

bütün isteğim buydu, biraz uyku, biraz uyku.

biri bana bunun ne zaman sonlanacağını söyleyebilir mi.

bir annenin temel ihtiyaç listesinde başı çeken dinlenme ve yenilenme hali.


kesintisiz uyku neydi?
kesilmeyen uyku olur muydu?
sahi uyku neydi?
ahhhh benim top atsalar uyanmayan gençliğim.... ahhh benim umarsızca uyuduğum derin uykularım... selam olsun!!!

son 2 yılı delik deşik 5 yıldır deliksiz uyku görmemiş bir insan olarak rica ediyorum ne haliniz varsa uyuyun... benim içinde ...

asla yaşamadığım durum. "ımm saat he daha 3 müş"

uyuduğun süre boyuncu hiç uyanmamak durumu.
hayatım boyunca kesintisiz uyuyamadım. uykum o kadar hafiftir ki evde çıt sesi olsa duyar kalkar bakarım.

gece hiç uyanmadan uyumak.
benim son 3 senedir bir gece bile yaşayamadığım, duyunca gözlerimin dolduğu mucizevi olay.
ah şöyle bir uyusam hiç kıpırdamadan aynı şekilde sabah uyansam. ama sanırım istesemde yapamam artık kesintili uyumak vücudumun heryerini sardı, kendimi onsuz düşünemiyorum.