benim zamanım okul kıyafeti siyah önlük beyaz yaka idi. ben çok severdim. beyaz kurdelalarım ve beyaz çoraplarım vardı. hepimiz bir örnektik. hiç ayrım yoktu aramızda. siyah beyaz minik insanlar olarak koşturur dururduk okul bahçesinde.
hemen bizden sonra mavi önlük çıktı. ardından her okul kendi formasını yapmaya başladı.
renk, renk gömlekler, etekler, hırkalar, pantalonlar. çocuklar böyle daha mutlu dediler.
bu değişiklik yetmemiş olmalı, armalar, broşlar çıktı. okullar sattı, veliler aldı. çocuğun boynuna astı. hırkasına dikti.
yetmedi. şimdi baskılı gömlek, hırka benzeri ürünleri fahiş fiyatlarla satmaya başladılar.
yazıktır, günahtır.
ayni gömlek 20 tl ye satılacakken, arma baskılı 50-60 tl. bu "veli" dediğiniz garibanlar hangi masrafa yetişsinler?
bu insanlar evde para basmıyor ki? büyük kesim ücret karşılığı çalışan insanlar. yıldan yıla zam alıyorlar. alınan zam mutfak masraflarıyla eridi gitti zaten.
biraz insaf yahu!
bizim simsiyah önlüklerimiz, rengarenk hayallerimiz vardı.
şimdi rengarenk önlükleri var ama hayalleri bile yok çocukların...

mavi önlük ile bağdaştırdığım kıyafettir.
öyle ki varlıklı-yoksul ayrımının yapılamadığı, her çocuğun bir olduğu sistemdi. sanki eşitlik o mavi önlüğün öncülüğünde sağlanıyordu eğitimde...
şimdi üniformalar var. aynı okulda bir, diğer okullardan farklı... yani eşitliği bozan üniformalar bunlar. alım bedelleri de cabası.

özellikle ilkokul çocuklarını aşırı minnoş aşırı sevimli gösteren kıyafet. böyle hepsi aynı kıyafeti giymiş bıdık bıdık tipler, insanın alıp sımsıkı sarılası geliyor.