cep telefonu

milletçe çok ihtiyacımız olan bir icatmış. susmuyoruz efendim. toplu taşımada bağıra çağıra, sokakta, hastanede, yolda, belde. hiç bir güç bizi alıkoyamıyor konuşmaktan.
geçenlerde hastanede teyzemizin birini ultrasona çağırıyorlar, teyze kendini öyle kaptırmış ki sohbete, dördüncü anonstan sonra toparlanıp, gitti, işlem odasına.
bize bu fırsatı veren, bu icadın yolunu açan alexander graham bell'e teşekkürlerimizle.
ayrıca konuşamazsak, fotoğraf çekiyoruz. yolda yürürken biri pat diye önünüzde duruveriyor, ya manzarayı, ya kediyi beğendi. ya da selfie zamanı.
cep telefonları olmasaydı ne yapacakmışız acaba? düşünmeden edemiyor insan.

biz buralara a1018 lerle geldik

ilk cep telefonumu lisedeyken almıştım. yeni nesile bakacak olursak oldukça geç almışım diyorum. ama o zamanlar ihtiyacımız olmuyordu, ev telefonları vardı. bu döneme gelirsek onsuz nasıl yaşarız bilmiyorum. her dakika elimizde çünkü.

çok farklı boyut kazanmış teknolojik cihaz. özellikle pahalı modelleri bazı bilgisyarlardan bile güçlüdür. ama tam performans ile kullanan sayısı oldukca azdır. tamamen internet temelli bir hal almıştır.

cepte durmayan alet.

günümüzde teknolojiyle birlikte gelişmeye hızla devam eden, ben nereye o oraya dediğimiz alet

bundan 5 yıl öncesine kadar umurumda olmayan, evde unutsam iki basamak çıkıp almaya üşeneceğim alet iken artık işimi o ekrandan yürüttüğüm için elim kolum olandır.

ayrıca gerçek bir hafıza silicidir.

radyasyon yayan üçüncü elimiz.

insan oğlunu rehin almış küçük ekran,