çocuk mutluluğu

masumiyetin parlaklığının süslediği gözlerdeki olağandışı ışıltıya eşlik eden
kocaman bir gülümsemedir.
nedeni çok farklıdır. biri için çok pahalı bir elektronik oyuncakken, bir diğeri için kışın giydiği ıslak bez ayakkabının ayağından çıkarılıp, yıkanmaktan incelmiş çorabın içinden çıkan mora kesmiş buz gibi bir ayağa, önce kalın yeni bir çorap, ardından yeni bir bottur. ondan mutlusu yoktur.
"teyze bu kirlenmesin, ben kendi ayakkabımı giyeyim eve giderken" diye ricacı bile olur.
çocukları mutlu etmek hem çok kolay, hem çok zordur.

iki yaşındaki bir yavrunun annesinden ayrı geçirdiği birkaç saat sonrasında bedeninin aldığı o eşsiz tablo.

uğruna ne yapılmaz ki...
dünyayı aydınlatan ve iyi insanların tükenmesini engelleyen, küçücük bir bedenden çıkan büyük enerji.
eğer bir evin çocuğu mutlu ise o evde eşini anlayan bir baba var demektir.

bir çocuğun mutluluğu paha biçilmez,dünyada ki en gerçek şeydir. saf olan duygusudur sizi de cezbeden.
5 yıldır onların eğitimlerinlerinin yanı sıra mutlu olmaları ve güzel hatıralarla büyümeleri için elimden geleni yapmaktayım bir çocuk gelişimci olarak.

pahalı oyuncaklar ya da pahalı mekanlar değil, göz göze bakabildiğin bi kaç dakika, kendini vererek oynadığın bi yarım saat, onu can kulağıyla dinlediğin belki de bi 30 saniye. fazla zamana ya da paraya asla ihtiyaç duymadan mutlu olabilen çocukları, fıtratlarının aksine tamahkar yapan bizleriz. onların bizden beklentilerine kulak verelim.

hiç büyümeyen ve niyeti olmayan içimin sahip olduğu.

yaşadığım.

gözlerin çizgi şeklini aldığı mutluluk anı.