eğlenceliydi.

iyi ki doksanlarda çocukmuşum. şimdilerde olsam kesin ipsiz, sapsız, it, kopuk olurdum. kendimi biliyorum çünkü rahat durmazdım ben. 90'larda çocukluk yaptığım durum ortada. :)

beni adam etmek** için az çaba harcamadı biricik ailem. sağolsunlar.

gerçi bizim yaramazlık anlayışımız: zillere basıp kaçmak, ayakkabısını kapısının önünde bırakan komşuların ayakkabısının içine kurbağa, elma çöpü vs. koymak çerçevesinde masum şirinliklerdi ama hayatı ciddiye almama konusunda bu günlere geleceğim çocukluğumdan belliydi sonuçta, tehlikeli hadiseler başımdan eksik olmazdı.

90'larda çocuk olmanın en büyük avantajı, dostlukların ve oyunların dijital olmamasıydı sanırım. bu bizim için büyük bir şans.
çünkü günümüz dünyasının dijital ortamında dostunu bir başkasıyla değiştirmek bir butona basmak kadar kolayken, bizim çocukluğumuzda sahip olabileceğimiz dostlar mahalledeki çocuklarla sınırlıydı. yani birbirimizin kıymetini iyi bilirdik şimdikilere nazaran.

aralarında hiçbir fark olmayan iki eylem.

seçmek sorumluluk almaktır. seçimin sonuçlarının seçen kişi tarafından göze alındığı kabul edilir.

peki seçim yapmamak sorumluluktan kaçmak mıdır? bence hayır. çünkü seçim yapmamak zamanın akışını ve olayların sonuçlarını ortadan kaldırmayacak, bu kez seçim yapmamış olduğunuz durumun sonuçlarına katlanmayı göze almış sayılacaksınız.

aslında seçim yapmamak da bir seçim olduğuna göre seçim yapmamayı seçerek yine bir seçim yapmış oluyor ve sonuçlarına katlanmak durumunda kalıyorsunuz. bu bir paradoks gibi görünse de aslında değil. seçim yapmama gibi bir şey söz konusu değil. hayatta olduğunuz sürece seçim yapmak ve sorumluluk almak zorundasınız. ortada içlerinden biri seçilecek iki obje varken aslında seçenek üç tanedir. hiçbirini seçmemek de bir seçenek ve seçimdir. *

bu tip konularda konunun kadın cinsiyeti özelinden ilerlemesi benim canımı sıkıyor. bir insanın öldürülmesi durumunun, o insanın kadın ya da erkek olduğuna göre anlamlandırılacak olması çok huzursuz edici. öldürülen erkek öğretmenler yok mu yani?

kesinlikle cinsiyetçi bir insan olmadığım için söylüyorum bunu. farzedelim ki ceren erkekti ve katil kadındı...

aynı şekilde bir iftiranın ortaya atılması durumunu hayal edin lütfen.
hiçbir çaba gerektirmeksizin maktül bir sapık olarak yaftalanacak ve katil kadın için imza kampanyaları başlatılacaktı muhtemelen.

çünkü hassas noktamız kadınların gördüğü şiddet. böyle durumlarda kadınları masum, erkekleri suçlu görme eğilimindeyiz her seferinde.

ceren'in öldürülmesi konusunda kadına atılan yakışıksız bir iftira olabilir fakat bunun ceren'in kadın olması ile alakası yok. günümüzde bir kadını yaftalamak erkeği yaftalamaktan daha kolay değil.

kendisine yüz vermeyen bir adamı toplum içerisinde, "beni taciz ediyor." bahanesi ile linç ettirebiliyor bir kadın çok rahat bir şekilde. hatta okuduğum bazı haberlere göre mahkeme bile kadının ifadesini esas alıyor bu konuda.

not: çocuk sahibi olanlar ya da düşünenler lütfen yanlış anlamasın. insan duygusal bir canlı. sadece mantık ile hareket etmiyoruz sonuçta.

mantıksız bulduğum eylem. inançlı ya da inançsız bireyler olmaksızın öldükten sonra gidebileceğiniz en az üç yer var.

1. cennet
2. cehennem
3. hiçlik (yok oluş)

henüz çocuk yapma fikrini aklından bile geçirmeyen müstakbel bir ebeveynin müstakbel çocuklarının şu an 3. seçenek olan hiçlikte olduğunu varsayalım. eğer çocuk yapma kararı ortaya çıkmazsa çocuk da var olmayacaktır.

diyelim ki karar verildi, çocuk yapıldı. çocuğu hiçlik konumundan alıp dünyaya getirdiniz. şimdi artık onun önünde, öldükten sonra gidebileceği 3 seçenek bulunuyor. her birinin ihtimalini eşit olarak düşünürsek ki belirsiz olduğu için abes bir yaklaşım olmayacaktır. elbette ki cennetlik çocuklar yetiştirmek sizin elinizde olabilir fakat o konuya daha sonra değineceğim.

çocuğunuz 1/3 ihtimalle cennete yani daha önce bulunduğu yerden daha iyi bir yere gidebilme şansına sahip ki ortam şartları bu ihtimali hayli azaltıyor da olabilir. 1/3 ihtimal ile daha kötü bir yere gidecek. diğer 1/3 ise zaten çocuğun geldiği yere geri gitmesi ihtimali oluyor ki bu da çocuğun, hayatı ne olursa olsun yaşamaya değer bulacağını varsaymak ön kabulü ile mantıklı olabilir. yani düşünsenize, sırf hayat yaşanabilir diye çocuğu hiç ortada yokken cehennem tehlikesi ile karşı karşıya bırakmış oluyorsunuz.

bir de kafama takılan bir ikilem var. bebekler öldüğünde cennete giderler inancına sahip insanların, bebekler öldüğünde üzülüyor olması. eğer gerçekten onların cennete gideceğine inanıyorsanız neden üzüyorsunuz diye sorasım geliyor. dünya zevklerini tadamadığı için mi yoksa aslında kendiniz için mi üzülüyorsunuz?

mesela kendi bebeğini öldüren bir adam/kadın aslında ona iyilik yapmış olmaz mı? yoksa öldükten sonra, hayatın kendisinden daha kötü şeylerle karşılaşması ihtimali de var mı? eğer çocuk doğrudan cennete gidecekse bu ona iyilik yapmak olurdu diye düşünüyorum. hatta ona yapılan bu iyilik karşılığında cehennemi göze alarak büyük bir fedakarlık da sayılır.

neredeyse hiçkimse, bu düşünce doğrultusunda hareket etmez. yani aslında mühim olan çocuğun akıbeti ya da ne olacağı değil, bizzat insanın kendisidir. çocuk yapmak, hayatta kalma ve yaşadığı ortama hükmetme dürtüsünden başka bir şey değildir.

hormonlar da evrimsel sürecimizin baharatı olsa gerek ki çocuk sahibi olmak tarifsiz duygular yaşatıyor insanlara. hatta onların başarıları ile gururlanmak...

tamamı şahsi görüşümdür tartışmaya açıktır.

edit: peki insan niçin çocuk yapar? aslında tamamen hayatta kalma içgüdüsü. genlerini sonraki nesle aktarmanın sizi hayatta tutacağına inanırsınız farkında olmadan. halbuki o çocuk sizin genlerinizle galaksinin diğer ucuna bile gitse oraya giden kişi siz olmayacaksınız. ancak içgüdüsel olarak, kendini hayatta tutmayı amaçlayan bir eylem olmuş oluyor neslini devam ettirmeye çalışmak. yani birden fazla hayvanın, herkese yetmeyeceği belli olan bir besin için birbiriyle kavga etmesi gibi pervasızca her şeyi göze alarak yaşamak için savaşmak. tıpkı hayatı tehlikeye giren her canlının verdiği savaş gibi. eğer sürüyü kovalayan bir aslan varsa, hiçbir ceylan sürüyü düşünmez. herkes kendi canının derdine düşer. çocukların hayatta kalması için kendini feda etmek ise, yine kendi neslini çocuğunun devam ettirme şansının daha yüksek olduğu inancından kaynaklandığını düşünüyorum. kendini ölüme, yok oluşa çocuğundan daha yakın hissediyorsan neslini devam ettirmek için önünde daha fazla fırsatı olan çocuğunun hayatta kalmasını tercih edersin. çünkü o senin neslini devam ettirecektir.

sözlük zirvelerinden birinin gerçekleştiği taksim'deki bir kafe.

aramızda kaptanlık mesleği mensubu bir arkadaş, o an tesadüfen mekanda bulunan bir sevgili çifte nikah kıymıştı. sembolik bir nikahtı ama bence sayılır. *

einstein'ın genel görelilik ilkesine göre kütlesi olan her cismin uzayzamanı bükmesi neticesinde oluşan kuvvet.

geçtiğimiz yıllarda (2015), milyar yıldan daha eski bir olayın, iki dev karadeliğin birbiri içerisine çökmesinin, sonucunda oluşan yerçekimi dalgalarının dünya'ya kadar ulaşması ile einstein'ın teorisi kanıtlanmış sayıldı.

kütlesi olan her şey, uzayzamanı bükebilir, döndürebilir, uzatabilir ya da kısaltabilir. kısacası uzayzamanın şeklini değiştirebilir. ve her cisim uzayzamanda hareket ederken o şekli takip eder.

iki nokta arasındaki en kısa mesafenin düz bir çizgi olduğu düşüncesi bu bakımdan bir yanılsamadır. "düz" algımız o çizginin uzayzamanın şeklini takip etmesiyle ilgili. şöyle düşünün, kıtalar arası uçan bir uçak irtifasını korumak için sürekli olarak düz gitmek durumundadır. fakat aslında dünyanın etrafında dönmekte yani bir eğri çizmektedir.

peki bu hareketin düz olarak algılanıyor olması ya da eğri olarak görülebiliyor olması nasıl açıklanabilir? her hareket bir referans noktasına göre incelenir.

siz bir araçla yolculuk yaparken ya da yürürken yanından geçtiğiniz bir ağaca göre hareket halindesinizdir. fakat ağaç da size göre hareket halindedir. peki bu durumda gerçekten hareket eden obje siz misiniz? yoksa ağaç mıdır? sorulması gereken soru: "hangi referansa göre?" sorusudur.

aslında ne şekilde olduğunu bile bilmeğiniz bir uzayzaman rotasını izlerken düz gittiğinizi düşünüyor olmanız bu sebeple çok doğaldır. çünkü referansınız uzayzamandır. tıpkı uçakta ya da araçtayken referansınızın dünya olması gibi, referans noktasını sabit kabul edersiniz. oysa dünya'da dönmekte. yani aslında dünyanın açısal dönüş hızında ve ters yönde hareket ederseniz, uzayzamandaki bir referansa göre hiç değilse kendi etrafınızda dönmeden, yalnızca güneşin etrafında dönmüş olursunuz.

gönül ister ki bütün güzel metallica şarkıları hakkında takır takır yazayım şuraya ama herhalde kalan ömrüm yetmez. *

sözleri ve müziğiyle adeta kendimden geçmeme neden olan metallica şarkılarından yalnızca biri bu.

her şey herkeste aynı duygulara dokunamıyor. size metallica dinlerken yaşadığım duyguları anlatabilmek isterdim. ama pek mümkün değil malesef.

life it seems will fade away
drifting further everyday
getting lost within myself
nothing matters no one else
ı have lost the will to live
simply nothing more to give
there is nothing more for me
need the end to set me free
things not what they used to be
missing one inside of me
deathly loss this can't be real
cannot stand this hell ı feel
emptiness is filling me
to the point of agony
growing darkness taking dawn
ı was me but now, he's gone
no one but me can save myself, but its too late
now ı can't think, think why ı should even try
yesterday seems as though it never existed
death greets me warm, now ı will just say goodbye
goodbye

birini istemeye gittiğinizde içtiğiniz kahve.
eğer kahve tuzsuz gelirse, yanındaki suyu içmeyin. *

söylemeye çekiniyorum ama hiç değilse uzak gelecekte bir satranç zirvesi olmasını isterdim. * şaka şaka tamam. belki normal bir zirvede, fırsat bulur oynarım biriyle.

günümüz trollerinin sonsuz enerjiyi bulmasında büyük rolü olan kanunlar.

geçen hafta çarşamba günü benzer bir olayı yaşadım.

iş çıkışı halısaha maçına giderken, kalbime giren ani ve çok şiddetli bir ağrı ile kitlendim kaldım resmen. öyle derin nefes alınca bıçak saplanmasına benzer bir şey olur ya ara sıra, onun gibi değil daha çok ani bi kramp gibiydi, ayaktaydım fakat hareket edemedim ve 3-4 saniye sonra sanki kalbim sol kolumun altından göğüs kafesime çarpmış gibi bi his oldu. aslında kalp oraya çok da yakın sayılmaz ama his öyle bir şeydi sanki birisi içerden kaburgama parmağıyla vurmuş gibi bir his. sonra devam ettim işte, halısahaya gittik ilk 10-15 dk hafif ağrı hissettim kalbimde sonra geçti. henüz doktora görünmedim.

çarşamba veya perşembe günü gitmeyi düşünüyorum. içinizde doktor varsa tavsiyelerinizi alabilirim.

ülkemizde baharat kızlar olarak da bilinirler. bir zamanların efsane müzik gruplarından sayılabilir bir bakıma.

yaşlandığımı hissettim şu an.

beraber oynamak isteyen herkese açık olduğum oyun. çok iyi sayılmam fakat ortalamanın biraz üzerindeyim diyebilirim.

çevrimiçi olarak internet üzerinden oynamalık iki tavsiye bırakayım:

1. chess.com
2. lichess.org

ikisinin de mobil uygulaması mevcut ve denk rakip bulma konusunda ikisi de oldukça başarılılar. kendim chess.com'u tercih ediyorum.

insan olarak baktığımda; dünyaya gelmiş olan herhangi bir canlının, o dünyaya gelene kadarki sürede toplumların geçirmiş olduğu değişimlerden etkilenmiyor olması gerektiğine inanıyorum. örneğin; kapitalist bir toplumun içerisinde doğmuş olmanız o kurulu sistemin bütün kurallarına harfiyen uymanız gerektiği anlamına gelmemeli. bir kölenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş olmak sizi bir köle olmak zorunda bırakmamalı.

devletler, bir insan topluluğunun hayatta kalmasına yardımcı olması maksadıyla o topluluk üzerinden aslında o toplumu oluşturan her bir bireyi korumak için yine o topluluk tarafından oluşturulan yapılardır. hiçbir devlet ya da hiçbir otorite, yaşayan ve içerisinde bulunduğu topluma zarar verme gayesi olmayan herhangi bir birey üzerinde yaptırım gücüne sahip olmamalıdır.

fakat devlet, kendisini oluşturan toplumun bir öğesi olan her bir bireyi; gerek aynı toplumun içerisindeki gerekse farklı toplumlardaki kişilerin ya da kuruluşların zararlı ve yaşama hakkını tehdit eden davranışlarından korumakla yükümlüdür.

bunu başaramayan devlet, sorumlu olduğu topluma karşı suç işlemiş sayılır. devletin topluma karşı işlediği suçların cezası toplum tarafından verilmek zorundadır. devleti oluşturan organların yine devletin kontrolünde oluyor olması, devletin dokunulamaz bir oluşum olduğu anlamına gelmez. devletin varlığının yegane sebebi, onu ortaya çıkaran toplumdur. hiçbir bilinçli canlı kendi oluşturduğu bir sistemin altında ezilmeye mahkum değildir.

otizmli olsun ya da olmasın, toplum içerisindeki herhangi bir bireyin topluma karşı işlediği herhangi bir suç olmaksızın, toplum tarafından cezalandırılması söz konusu olamaz. bu, yukarıda bahsettiğim üzere devletin var olmasının temel amacıdır.

basit bir düz mantıkla, ben ve arkadaşlarım bir araya gelerek mahallemizde hoşumuza gitmeyen insanları sopalarla dövebiliriz. ve hatta öldürebiliriz. bunun herhangi birini toplum içerisinde rencide edilmesi ya da ötekileştirilmesinden farkı yok benim gözümde.

uzattığımın farkındayım fakat herkeste boyun eğme eğilimi gözlemliyorum ve bundan nefret ediyorum. yetiştirilme tarzından mı, toplumsal duyarsızlaşmadan mı, kanıksamışlıktan mıdır bilmiyorum. sanırım kanıksamışlık bu. geçmişte ve günümüzde devletlere gerçekten ihtiyacımız olduğu toplumsal bilinciyle, onlara bir şey olacak diye çok korkuyoruz. aslında devleti ortadan kaldırmak değil, kendilerine devleti yönetme gücünü verdiğimiz insanları cezalandırmamız gerektiğini düşünüyorum.

çocuklarımızın da özgür düşünebilen, haklarını bilen birer bireyler olması için çabalamalıyız. kendi çocuğuna doğruyu, yanlışı öğretemeyen insalar devletin veya başka insanların yanlışlarını hiç düzeltemezler. kendi toplumumuzun en kötü hastalıkları olan, boyun eğme ve biat etmeyi ortadan kaldırmak gerekiyor.

elfler tarafından narsil'in parçalarından yeniden yapılan kılıç. narsil v2.0 denilebilir. kralların kılıcı.

yeni nesil, keskinleştirilmiş, ağırlık optimizasyonu sayesinde tek elle kullanılabilen bir şövalye kılıcıdır. *

not: filmdeki anduril greatsworda benziyor olsa bile aslında tek elle kullanılan bir kılıçtır.

ayrıca;
güzel betimler giren bir yazar. tolkien ve orta dünya seven bir yazar olmasından dolayı betimlerine objektif yaklaşmakta sorun yaşayacağımı belirtmem gerek. betimden önce mahlası okursam pozitif ayrımcılıkla başlıyorum betimi okumaya.

her yıl 24 kasım'da kutlanan özel gün.

insanlığa faydalı bir bireyin yetişmesine katkısı olan tüm öğretmenlerin öğretmenler günü kutlu olsun.

akdeniz şehirlerinden biri, sanırım antalya'da trafik ışıklarında yapabilirsiniz. hayatımda oradaki kadar uzun kırmızı ışık süresi görmedim. biraz kestirmeye yetecek kadar vaktiniz oluyor.
trafik öyle aşırı yoğun da değil yani sebebi nedir bilmiyorum.

istanbul'da denemeyin kornayla uyandırırlar.

aslında sıfat olarak malzemenin kolay kırılabildiğini belirtmek için kullanılır.

gevrek malzeme serttir ve kolay kırılır. tam tersi olan sünek malzeme ise yumuşaktır ve kırılmak yerine esnemeyi tercih eder. *

izmir simidi çıtır çıtır oluyorsa demek ki... ismini oradan almış olabilir.

türkiye'de, bir kez olsun izlemeyen insanları tek başıma temsil etmekte olduğuma inandığım tv programı. içeriği hakkında en ufak bir fikrim bile yok. istesem bu kadar sakınamam kendimi bir şeyden.

bunca insan izliyorsa kesin faydasız bir şeydir. bizim ülkede faydalı bir şeye yoğun rağbet olmaz genelde.

kralların oyunu, oyunların kralıdır. hiçbir zaman sıkılmayacağımı bildiğim tek oyun.

sevdiğim için söylemiyorum, faydaları muazzamdır. keşke daha erken merak salsaymışım. keşke çocukken zorla oynatsalarmış diyorum. bir gün bir çocuğum olursa ve satrancı sevmezse ki ihtimal düşük, işkence ede ede oynatacağım. varsın okumasın sadece satranç oynasın. gerisini kendisi halleder.